Tryb podstawowy – wariant II i III

Tak jak podane zostało we wcześniejszym artykule, ten będzie dotyczył wariantów trybu podstawowego, przy których pojawia się słowo „negocjacje”. Są to wariant II i III, przy III negocjacje między wykonawcami a zamawiającym są nie fakultatywne, a nawet obowiązkowe. Pamiętajmy, że mówimy o trybie podstawowym udzielania przez zamawiających zamówień. O wartości powyżej zamówień bagatelnych a poniżej progów unijnych, a więc tak naprawdę większości. Niezależnie od występowania wariantu I, który stanowi odpowiednik przetargu nieograniczonego, takie rozwiązania stanowią dla wielu jednostek zamawiających, zupełnie zrozumiale, duże zaskoczenie. Tak jak wspominałem, można powiedzieć, że tryb podstawowy zawiera w sobie w tym wypadku sporo elementów różnych znanych już trybów, jak dialog konkurencyjny czy negocjacje z ogłoszeniem.  

Wariant II

Zgodnie z art. 275 pkt 2 Nowego PZP, regulującym wariant II trybu podstawowego, w przypadku zdecydowania się przez zamawiającego na ten wariant – postępowanie prowadzi się w taki sposób, że w odpowiedzi na ogłoszenie o zamówieniu oferty mogą składać wszyscy zainteresowani wykonawcy, a następnie zamawiający może prowadzić negocjacje w celu ulepszenia treści ofert, które podlegają ocenie w ramach kryteriów oceny ofert, o ile przewidział taką możliwość, a po zakończeniu negocjacji zamawiający zaprasza wykonawców do składania ofert dodatkowych. Jest to długa definicja, zawierająca kilka istotnych elementów.

Przede wszystkim warto podkreślić, że zamawiający już w dokumentacji postępowania (SWZ) ogłaszanej na stronie wskazać musi, że wybiera wariant II trybu podstawowego i dopuszcza możliwość przeprowadzenia negocjacji. Zwrot „może prowadzić negocjacje” oznacza, że po otrzymaniu już ofert od wykonawców (ofert pierwotnych) tak naprawdę może zdecydować się nie przeprowadzić jednak negocjacji. Co więcej, w przypadku prowadzenia negocjacji, sami wykonawcy nie muszą wziąć w nich udziału przy wariancie II trybu podstawowego, ich oferty nie zostaną z powodu nieprzystąpienia przez nich do negocjacji odrzucone. Mogą zdecydować, że chcą wziąć udział w postępowaniu tylko z pierwotnie złożoną ofertą, która staje się w takim wypadku ofertą ostateczną.

W przypadku gdy zamawiający zdecyduje się na prowadzenie negocjacji, kieruje on do wykonawców, którzy złożyli oferty i których oferty nie zostały odrzucone, zaproszenie do negocjacji. Nie jest przewidziana w ustawie forma negocjacji, jej ustalenie leży w gestii zamawiającego. Negocjacje nie mogą prowadzić do zmiany treści SIWZ. Oferty dodatkowe dotyczące kryteriów oceny ofert nie mogą być w żadnym punkcie mniej korzystne dla zamawiającego niż pierwotne oferty.

Negocjacje mogą dotyczyć tylko informacji przedstawionych przez wykonawców w ofertach w zakresie kryteriów oceny ofert. Nie jest przewidziana forma negocjacji, jej ustalenie leży w gestii zamawiającego. Negocjacje nie mogą prowadzić do zmiany treści SIWZ. Oferty dodatkowe dotyczące kryteriów oceny ofert nie mogą być w żadnym punkcie mniej korzystne dla zamawiającego niż pierwotne oferty.

Jak wskazuje się w uzasadnieniu projektu Nowego PZP (druk sejmowy 3624), mając na względzie, że oferta dodatkowa jest tylko modyfikacją oferty złożonej w odpowiedzi na ogłoszenie o zamówieniu, nie jest samoistną ofertą, wykonawca pozostaje związany ofertą dodatkową wyłącznie do upływu terminu związania ofertą, złożoną w odpowiedzi na ogłoszenie o zamówieniu.

Wariant III

Wariant ten stanowi dobre rozwiązanie przede wszystkim dla zamawiających, którzy wiedzą za mało w zakresie przedmiotu zamówienia i potrzebują dodatkowych informacji przy ustaleniu kształtu opisu przedmiotu zamówienia. W tym celu opracowują jedynie Opis potrzeb i wymagań (OPiW). Dopiero po przeprowadzeniu negocjacji sporządzają SWZ, a wykonawcy składają oferty ostateczne.

Negocjacje nie mogą prowadzić do zmiany określonych w Opisie potrzeb i wymagań minimalnych wymagań dotyczących przedmiotu zamówienia lub realizacji zamówienia określonych. Mogą dotyczyć warunków zamówienia, w celu podniesienia jego efektywności.